У кантэксьце чарговага тэг-ёсэлф у Твітары прыйшла думка.
Я калісьці гуляла ў Варкрафт, ВОЎ, у адзін са старых патчаў. У мяне была чарнакніжніца, якая магла пераўтварацца ў Дэманіцу. Роля клясу: толькі ДПС (дзеля ўсяго клясу чарнакніжніца).
Аднойчы ў нейкім інсце ў нас памёр танк і яшчэ адзін ДПС, і ўсе ўжо думалі паміраць і бегчы нанава з пачатку інста. Але я вырашыла: не.
"Хіл - хіль!". Пераўтварылася ў Дэманіцу, на 36 секундаў маю 600% супраціў урону, плюс колькі там адсоткаў да майго ўрону (г. зн. што я застаюся ў першую чаргу топ-ДПС інста). А яшчэ я магу трыху падхіліваць сама сябе, магу выклікаць маленькага дэмана, каб ствараць дадаткова пагрозу, акрамя той што стварае мой урон.
І мы перамаглі і не было неабходнасьці бегчы нанава с пачатку інста, пасьля бою ажывілі памерлага танка і ДД. Так, гэта быў ня бос, а просто вялікая групоўка мобаў, але яны даволі моцныя і дзеля танкаў калі-некалі складана.
And the today's thought was: this is who I am. Пакуль быў танк і ні аб чым не патрэбна было думаць - я проста маўклівы ДПС. Калі танк памёр - я вырашаю, ведаючы, што ў мяне ёсьць невялічкая, але магчымасьць, што зараз я буду і танкам, і ДПС, і трыху падхіліваць сябе працягну, а таксама падтрымліваць маральны дух каманды і трыху кіраваць. Everything at once. This is what I am.